Η Ζωή Κεχαγιά μιλάει στο Superbasket για την πορεία των Εσπερίδων και αρκετά ακόμα ζητήματα που αφορούν το γυναικείο μπάσκετ, στέκεται στην παρουσία του Ολυμπιακού στην Euroleague γυναικών και εκφράζει τα συναισθήματά της μετά τον υποβιβασμό του Αθηναϊκού...

Οι Εσπερίδες έκαναν φέτος άλλο ένα βήμα προς την επιστροφή τους στα υψηλά πατώματα του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ... Η θέση στην 6αδα (με πολλές πιθανότητες για την 5η θέση) μοιάζει για υπέρβαση για την ομάδα της Καλλιθέας, όμως η Ζωή Κεχαγιά δεν συμφωνεί με αυτή την άποψη. Με 14,6 πόντους, με 5,3 ασίστ και 4,8 ριμπάουντ ανά αγώνα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει άλλη μια σπουδαία σεζόν, αλλά για την έμπειρη γκαρντ, τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε ακόμα καλύτερα. Ο τραυματισμός στην γάμπα την κράτησε εκτός από 4 παιχνίδια, εν τέλει οι Εσπερίδες βρέθηκαν να κινδυνεύουν να μπουν στα πλέι άουτ, όμως οι μεγάλες νίκες επί του Πανιωνίου και κυρίως εκτός έδρας επί των Καλυβίων, έκαναν τα πράγματα πιο άνετα.

Η Ζωή Κεχαγιά, λοιπόν, μιλάει στο Superbasket.gr για την επιτυχημένη σεζόν των Εσπερίδων, την προσπάθεια που κάνει ο σύλλογος να βρει την παλιά του αίγλη και παράλληλα θίγει άλλα σοβαρά θέματα του γυναικείου μπάσκετ. Στέκεται στην εξαιρετική προσπάθεια του Ολυμπιακού στην EuroLeague και εξηγεί πως οι υπόλοιπες ομάδες και η Ομοσπονδία πρέπει να βοηθήσουν να ανέβει το επίπεδο. Πώς θα γίνει αυτό; Αν ανοίξουν κι άλλο τα σύνορα και επιτραπούν ακόμα και 4 ή 5 ξένες για κάθε ομάδα στην Α1. "Δεν με συμφέρει ως Ελληνίδα αυτό, όμως δεν μπορούμε να κοιτάζουμε μόνο τον εαυτό μας, αλλά το καλό συνολικά του γυναικείου μπάσκετ. Αν δεν έρθουν ξένες, θα μπορώ να παίζω μέχρι τα 50 μου και να στέκομαι με άνεση. Το ζητούμενο δεν είναι αυτό, αλλά να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η ποιότητα του γυναικείου μπάσκετ. Οι τρεις ξένες βοήθησαν ήδη, ακόμα περισσότερες θα βοηθήσουν κι άλλο", εξήγησε ο 39χρονη γκαρντ.

-Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις μιας παίκτριας που πήρε την ομάδα στην πλάτη της, έβαλε 20 πόντους στο πιο κρίσιμο παιχνίδι και εξασφάλισε την παραμονή στην Α1;

«Όπως ξέρεις ήμουν τραυματίας και επανήλθα μετά από 1,5 μήνα. Προσωπικά για μένα το να μπορέσω να παίξω όπως έπαιζα πριν χτυπήσω ήταν η πιο μεγάλη ικανοποίηση, γιατί φοβόμουν ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω . Έπαιξα ακριβώς όπως ήμουν πριν τον τραυματισμό, όποτε αυτό βοήθησε την ομάδα μου τη νίκη. Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτό. Έπαιξαν όλες οι συμπαίκτριες μου καλά και με πάθος. Για μένα προσωπικά είναι ικανοποίηση ότι μπορέσαμε να πάρουμε το διπλό κι εγώ επανήλθα στο επίπεδο που ήμουν πριν 2 μήνες». 

-Μετά τον τραυματισμό σου πώς είσαι εσύ;

«Ο γιατρός είπε πως έσπασα τα κοντέρ! Σε έναν τραυματισμό σαν αυτόν χρειαζόταν γύρω στους 2,5 μήνες, εγώ στον ένα μήνα περπάτησα. Μέρα με τη μέρα γίνομαι πιο δυνατή. Αν βάλουμε την εβδομάδα που παίξαμε με τον Σπορτιγκ, που έπαιζα ανά 4 λεπτά με δική μου ευθύνη, στη συνέχεια κάθε μέρα είμαι και καλύτερα, είμαι και πιο δυνατή. Ήταν ένας κακός τραυματισμός και σε μια κακή αγωνιστική στιγμή. Χρειαζόμασταν άλλες 3 νίκες, που δεν μπορούσαμε να τις πάρουμε. Ευτυχώς, πίεσα τον εαυτό μου και είμαι καλά τώρα. Μπήκα και είμαι καλά. Μετά το παιχνίδι με τα Καλύβια, κατάλαβα ότι είμαι καλά». 

-Άρα να περιμένουμε να σε δούμε και του χρόνου στα παρκέ;

«Νομίζω ναι , άλλον έναν χρόνο θα παίξω. Κάθε χρόνο λέω ότι σταματάω και κάθε χρόνο βλέπω πως έχω ακόμα αντοχές». 

Πώς ήταν φέτος η κατάσταση στην ομάδα;

«Η ομάδα μου αποτελείται από ένα πολύ καλό σύνολο και είναι από συνεπείς ομάδες ως προς τις αθλήτριες, πράγμα το οποίο είναι σημαντικό στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι καλό να υπάρχουν συνεπείς ομάδες και στις Ελληνίδες και στις ξένες αθλήτριες . Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να πλασαριστούμε καλύτερα, λίγο πιο ψηλά και θα μπορούσαμε να έχουμε και μια θέση στα πλέι οφ. Αργήσαμε να δέσουμε σαν ομάδα. Θεωρώ ότι αυτή η ομάδα με την υγεία που υπήρχε στο οικονομικό κομμάτι και τους ανθρώπους που την έτρεχαν, θα μπορούσε να πάει ακόμη καλύτερα και να ήταν πιο ψηλά».

-Ποιοι ήταν αυτοί που βοήθησαν την ομάδα να είναι υγιής;

«Πέρα από τον κόουτς Σκληρό, που πραγματικά βοήθησε πάρα πολύ είναι αρκετοί ακόμα που συνέβαλαν στην πορεία και την υγεία της ομάδας. Να ξεκινήσουμε από τον Χρήστο Αργυροπούλο ο οποίος είναι ο χορηγός μας και εκείνος που ‘’ματώνει’’ για να βοηθήσει την ομάδα οικονομικά, όποτε δένεται με αυτήν. Από εκεί και πέρα είναι ο Σάββας Βαλαβάνης, ο Αγγελος Εμαννουήλ και ο Σάκης Θεοδοσιάδης, μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί να φτιάξει το όνομα που είχε χαλάσει τα τελευταία χρόνια, σαν σύλλογος. Μην ξεχνάμε ότι οι Εσπερίδες είναι μια ομάδα που έχει φέρει τίτλους, έχει παίξει Ευρώπη . Είναι κάποιο άνθρωποι που το παλεύουν και το παλεύουν με συναίσθημα ! Θα ήταν άδικο να πέσει η ομάδα ή να βρεθεί στα πλει αουτ ενώ υπάρχουν άνθρωποι που ματώνουν γι’ αυτήν. Επί τη ευκαιρία θέλω προσωποικά να ευχαριστήσω και τα παιδιά του τεχνικού τιμ, τον φυσιοθεραπευτή της ομάδας Λεωνίδα Ζάγουρα που από την πρώτη στιγμή που κτύπησα ήταν δίπλα μου και τον προσωπικό μου φυσιοθεραπευτή Βαλάντη Ρίζο, που και πάλι έκανε το θαύμα του».

 -Εσύ έχεις περάσει από τον Αθηναϊκό στις χρυσές του εποχές. Φέτος είδαμε τον σύλλογο να λυγίζει απ’ όλα τα προβλήματα που και αποχαιρέτησε την Α1 μετά από πολλά χρόνια παρουσίας. Η Ζωή Κεχαγιά, που έχει ζήσει τόσο όμορφες στιγμές με αυτή τη φανέλα, έχει κατακτήσει το ευρωπαϊκό, έχει κατακτήσει τόσα πρωταθλήματα, κύπελλα, πώς το βλέπει αυτό;

«Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ , και εγώ και η Λολιτα (Λύμουρα) και η Ολγα (Χατζηνικολάου), οι κοπέλες που ήμασταν σε αυτή την ομάδα. Είναι σαν να έχεις φτιάξει κάτι δικό σου, να έχεις χτίσει κάτι όμορφο και επειδή δεν υπάρχει κάποιος να το προστατεύσει, το βλέπεις να καταστρέφεται, να χάνεται. Πλέον μένει μόνο ένα γραπτό που λέει ότι ο Αθηναϊκός στο παρελθόν έχει πάρει ένα ευρωπαϊκό. Δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο να βλέπουμε αυτή την ομάδα που παίξαμε, να είναι στην Α1 και να πρωταγωνιστεί. Είναι πολύ άσχημο συναίσθημα και όταν ήρθε και μαθηματικά ο υποβιβασμός, το συζητήσαμε με τα κορίτσια και είπαμε πως είναι κρίμα. Αυτό δείχνει ότι στο γυναικείο μπάσκετ, δυστυχώς, δεν δίνουν τη σημασία που πρέπει. Είναι στεναχώρια αυτό που αισθάνομαι. Παίξαμε και πριν από 3 αγωνιστικές στο Βύρωνα και είδα το γήπεδο, το οποίο μοιάζει εγκαταλελειμμένο. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παλεύουν αλλά δυστυχώς δεν…».

-Πέρσι ξεκίνησε το μεγάλο ζήτημα της αύξησης των ξένων αθλητριών. Είδαμε ότι φέτος 2 ελληνικές ομάδες η Νίκη και ο Ολυμπιακός να παίζουν στην Ευρωπη και ίσως, αν είχανε μια ξένη παίκτρια παραπάνω, να πηγαίνετε λίγο καλύτερα. Εσένα ποια είναι η άποψή σου για αυτό;

«Όλοι βλέπουν πως με την αύξηση των ξένων από 2 σε 3 έχει βελτιωθεί η ποιότητα και το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ. Εμένα αν με ρωτήσεις και 3 και 4 και 5 ξένες θα ήθελα στο πρωτάθλημα, που να πληρώνονται από σωστή διοίκηση και 3 και 4 και 5 Ελληνίδες που θα βελτιώνονται μπροστά στις ξένες. Είναι σημαντικό για μένα να υπάρχουν αρκετές ξένες, ανεβαίνει το επίπεδο. Όσο και να μου αρέσει που είμαι μια σκόρερ και θέλω τη μπάλα στα χέρια μου, αν έχω 2 συμπαίκτριες όπως την Κόρτνεϊ Τζέικο, η οποία είναι συνεργάσιμη θα είναι μια σημαντική βοήθεια. Θέλω τέτοιες παίκτριες μαζί μου στην ομάδα. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις παικριών που νοιάζονται μόνο για τα στατιστικά και όχι για την ομάδα, αλλά είναι εξαίρεση. Οχι κανόνας».

 -Από τα νέα κορίτσια που βλέπεις έχεις δει κάτι ξεχωριστό ;

«Δεν θα σου πω ονόματα, θα σου πω ότι υπάρχουν πολλές κοπέλες ξεχωριστές που έχουν ταλέντο και μπορούν να βοηθήσουν και μπορούν να πλαισιώσουν την Εθνική γυναικών. Δυστυχώς όμως κάπου σταματάει αυτό. Κάπου κάτι γίνεται στραβά. Όταν είσαι ένα νέο κορίτσι και παίζεις σε μια ομάδα Α1 δεν πρέπει να απαιτείς τον πολλή χρόνο μέσα στο γήπεδο πρέπει να βελτιώνεσαι μέσα από τις συμπαίκτριες σου. Και εκεί έχουμε ένα θέμα στο πώς το βλέπουν τα παιδιά και πώς το παίρνουν από τους γονείς τους . Δεν είναι όπως στο αντρικό που για παράδειγμα ο Ποκουσέφσκι στον Ολυμπιακό περιμένει να πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά και προσπαθεί να βελτιώνεται μέσα από τους συμπαίκτες του. Η κάθε κοπέλα θεωρεί ότι αδικείται και αυτό είναι το άσχημο. Πάντως γενικά έχουμε πολλές καλές παίκτριες στις μικρές ηλικίες και κάνει καλή δουλειά και ο Πρωτέας και ο ΠΑΟΚ σε αυτό το κομμάτι». 

-Τέλος θέλω την οπτική σου σε ένα ακόμα ζήτημα. Φέτος είδαμε για πρώτη φορά Euroleague Γυναικών στην Ελλάδα με την παρουσία του Ολυμπιακού. Θεωρείς πως θα μπορούσαν οι ελληνικές ομάδες στο μέλλον να φέρουν αντίστοιχες επιτυχίες με τους άντρες;

«Ναι και θα το ήθελα πολύ. Είναι όμορφο να το βλέπεις και είναι πολυτέλεια να έχεις μια ομάδα που παίζει στην Euroleague.  Να παίζεις με παίκτριες που έχουν κάνει πράγματα και έχουν πάρει εμπειρίες στην κορυφαία διοργάνωση, να τις μαρκάρεις. Και είναι ωραίο να υπάρχουν περισσότερες ελληνικές ομάδες που μπορούν να παίξουν Ευρώπη. Αυτές τις ομάδες πρέπει να τις προστατεύσουμε είτε λέγεται Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός, είτε ΠΑΟΚ είτε Εσπερίδες είτε Πρωτεας. Εδώ δεν προστατεύσαμε τον Αθηναϊκό που πήρε EuroCup. Μπορείς να προστατεύσεις τις ομάδες που υπάρχει ένας μεγάλος χορηγός που θα βάζει τα λεφτά του και η ομάδα θα μπορεί να  παίξει σε ένα σωστό γήπεδο. Η προστασία είναι η ύπαρξη χορηγιών, τα γεμάτα γήπεδα. Έτσι μπορούν να έρθουν παίκτριες… πολυτελείας ,γιατί θα ξέρουν ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό. Δεν μπορείς να φέρεις σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός ονόματα όπως η άτυχη Μπριάνα Στιούαρτ ή η Μπρίντνεϊ Γκράινερ. Θα παίζει ένα δυνατό παιχνίδι την εβδομάδα στην Euroleague και θα έρχεται μετά στην Ελλάδα, θα αγωνίζεται για παράδειγμα εναντίον των Εσπερίδων που έχουν ας πούμε έξι Ελληνίδες και μια ξένη και θα κάνει πλάκα. Δεν υπάρχει προστασία λοιπόν. Είναι ωραίο και έχω πάει και έχω δει παιχνίδια, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του Ολυμπιακού και των άλλων ομάδων. Αυτό πρέπει να το φτιάξουμε εμείς, οι υπόλοιπες ομάδες και η ομοσπονδία. Η αρχή για να γίνει αυτό είναι να υπάρχουν 4-5 ξένες».